شيعه حقيقي در سيره پيشوايان عليهم السلام

مشخصات كتاب

شماره كتابشناسي ملي : ايران84-17956

سرشناسه : محمدي اشتهاردي، محمد

عنوان و نام پديدآور : شيعه حقيقي در سيره پيشوايان/ محمدي اشتهاردي، محمد

منشا مقاله : ، پاسدار اسلام، ش 277، (دي 1383): ص 14 - 16 ، 13.

توصيفگر : شيعيان

توصيفگر : تشيع

توصيفگر : احاديث

توصيفگر : سيره معصومين

معني لغوي و اصطلاحي شيعه

واژه شيعه در اصل از شَيَعَ به معني مشايعت و دنباله روي، و پيروي و بدرقه كردن آمده است، و بر همين اساس در اصطلاح به معني گروهي است كه پيرو شخصي، و يا پيرو آيين خاصي هستند. اين كلمه معني عام دارد و شامل شيعه فكري، اعتقادي، عملي و حزبي نيز خواهد شد، و غالباً در مورد پيروان راستين حق استعمال مي شود، گرچه گاهي در مورد پيروان، باطل نيز به كار مي رود، چنان كه امام حسين(ع) در روز عاشورا دشمنان و پيروان يزيد را شيعيان دودمان ابوسفيان خواند. [1] . و در قرآن مجيد، پيرو حضرت موسي(ع) و نوح(ع) باعنوان شيعه آنها ياد شده است. [2] و اكنون در ميان مسلمين شيعه و شيعيان به كساني اطلاق مي شود كه امام علي(ع) را خليفه بلافصل پيامبر اسلام(ص) مي دانند، و پيرو اهل بيت پيامبر(ص) مي باشند. با توجه به اينكه شيعيان نيز داراي فرقه هاي گوناگون هستند، مانند: شيعه اماميه، شيعه زيديّه، شيعه اسماعيليه و شيعه فتحيه و هفت امامي و...كه معروف ترين و پرجمعيت ترين آنها شيعه اماميه هستند كه معتقد به امامت دوازده امام بر حق بعد از رسول خدا(ص) بوده كه نخستين آنها حضرت علي بن ابيطالب(ع) و آخرين آنها حضرت قائم آل محمد (عج) مي باشد.

آغاز پيدايش تشيع

گرچه بعضي از مغرضين يا ناآگاهان، تشيّع را مولود حوادث بعد از رحلت پيامبر(ص) دانسته و با نسبت هاي ناروا مانند اينكه عبداللّه بن سبا [3] آن را تأسيس كرد، و يا ايرانيان به تأسيس آن پرداختند ولي حقيقت اين است كه مؤسّس شيعه شخص رسول خدا(ص) بود، و آغاز پيدايش آن به وسيله آن حضرت تكوين و تأسيس شد، چنانكه